Znaczenie hasła Tygodnia Modlitw o jedność chrześcijan (18-25. stycznia 2017 r.): POJEDNANIE – MIŁOŚĆ CHRYSTUSA PRZYNAGLA NAS

Pojednanie – miłość Chrystusa przynagla nas

            Ten tekst podkreśla, że pojednanie jest darem od Boga przeznaczonym dla całego stworzenia. „Albowiem w Chrystusie Bóg jednał z sobą świat, nie poczytując ludziom ich grzechów, nam zaś przekazując słowo jednania” (w. 19). Na skutek Bożego działania osoba, która została pojednana w Chrystusie, jest wezwana do głoszenia tego pojednania słowem i czynem: „Miłość Chrystusa przynagla nas” (w. 14). „Tak więc w imieniu Chrystusa spełniamy posłannictwo jakby Boga samego, który przez nas udziela napomnień. W imię Chrystusa prosimy: pojednajcie się z Bogiem!” (w. 20). Tekst ten podkreśla, że pojednanie to nie dokonuje się bez ofiary. Jezus oddaje swoje życie; On umiera za wszystkich. Ambasadorzy pojednania są wezwani, w Jego imię, do oddawania, tak jak On, swojego życia. Oni już nie żyją dla samych siebie; żyją dla Tego który umarł za nich.
            Miłość Chrystusa przynagla nas do modlitwy, ale także do wyjścia poza nasze modlitwy o jedność między chrześcijanami. Wspólnoty i Kościoły potrzebują daru Bożego pojednania jako źródła życia. Lecz ponad wszystko potrzeba im tego dla wspólnego świadczenia wobec świata, „aby wszyscy stanowili jedno, jak Ty, Ojcze, we Mnie, a Ja w Tobie, aby i oni stanowili w Nas jedno, aby świat uwierzył, żeś Ty Mnie posłał” (J 17,21). Świat potrzebuje posługi pojednania, która przełamie bariery, zbuduje mosty, wprowadzi pokój i otworzy drzwi do nowego sposobu życia w imię Tego, który pojednał nas z Bogiem – Jezusa Chrystusa. Jego Duch Święty prowadzi nas do pojednania w Jego imię. Gdy zaczynano pisać ten tekst w 2015 roku, wiele osób i Kościołów w Niemczech praktykowało pojednanie przez ofiarowanie gościnności wielu uchodźcom przybywającym w poszukiwaniu ochrony i nowego życia z Syrii, Afganistanu, Erytrei, a także z krajów leżących w zachodnich Bałkanach. Niosące pojednanie Kościoły aktywnie pomagały uchodźcom w znajdowaniu nowych domów, jednocześnie starając się poprawiać warunki życia w krajach, które opuścili. Konkretne akty pomocy są równie niezbędne jak wspólna modlitwa za pojednanie i pokój, jeśli osoby krzywdzone mają doświadczyć nadziei i pocieszenia.