Szkaplerz Najświętszej Maryi Panny z Góry Karmel
W naszej parafii istnieje możliwość przyjęcia Szkaplerza Karmelitańskiego a co za tym idzie do Rodziny Szkaplerznej a następnie do Bractwa Szkaplerznego. Taką możliwość mamy 16 dnia każdego miesiąca na Mszy Św. o godz. 18.00 kiedy to Rodzina Szkaplerzna gromadz się na comiesięcznym spotkaniu formacyjnym.
A czym w ogóle jest Szkaplerz Najświętszej Maryi Panny z Góry Karmel?
Szkaplerz to Znak Macierzyńskiej Miłości i Opieki Maryi. Szkaplerz Karmelitański jest wykonany z sukna wełnianego koloru brązowego. Składa się z dwóch kawałków materiału połączonych ze sobą dwoma sznurkami lub tasiemkami. Na jednym znajduje się wizerunek Matki Bożej Szkaplerznej, a na drugim wizerunek Najświętszego Serca Pana Jezusa. Jest też często zastępowany Medalikiem z podobnymi wizerunkami.
1
1
Historia
Zakon Karmelitański został uformowany i wyłoniony z wspólnoty chrześcijańskich pustelników, którzy przebywali na
Górze Karmel w Palestynie od V do XIII wieku. Ich centrum
znajdowało się przy źródle Eliasza. Dziś można tam zobaczyć ruiny klasztoru. W XVIII wieku pustelnicy zbudowali świątynię Matki Bożej w stylu bizantyjskim, która stała się ośrodkiem kultu. Podczas trzęsień ziemi i najazdów muzułmanów uległa zniszczeniu. Do wspólnoty dołączyli w drugiej połowie XII wieku krzyżowcy z Europy, tworząc razem wspólnotę zakonną. W 1209r. została napisana oraz nadana zakonowi reguła, która była oparta na sposobie ich życia. Później zbudowano nową świątynię w stylu gotyckim, która była dedykowana również Matce Bożej. Pierwotna reguła napisana przez Alberta, który był patriarchą jerozolimskim, została zatwierdzona przez papieża Honoriusza III – 3 stycznia 1226r. bullą Ut vivendi norma. Papież Grzegorz IX ponowił aprobatę papieża Honoriusza III bullą Ex officii nostri z 6 kwietnia 1229r. i przyjął pod protekcję Stolicy Apostolskiej Zakon Karmelitański. Aby odróżnić się od innych zakonów nadali sobie nazwę „Fratres Beatae Mariae Virginis”. Po raz pierwszy oficjalnie wystąpiła ona w bulli z 15 stycznia 1256r. napisanej przez papieża Aleksandra IV. Na Kapitule Generalnej w Barcelonie zostały opublikowane pierwsze konstytucje zakonu w roku 1324: „dając świadectwo prawdzie, mówimy, że następcy Eliasza i Elizeusza zbudowali w tej miejscowości (w pobliżu źródła Eliasza) kościół na cześć Błogosławionej Dziewicy Maryi i wybrali Jej imię jako przydomek, z tego powodu i od tego czasu, z przywileju apostolskiego nazywali się braćmi Najświętszej Maryi Panny z Góry Karmelu”. Tłumaczyło to ich nazwę. Budowano wiele kościołów pod wezwaniem Matki Bożej, które były wyrazami wdzięczności i czci. W roku 1766 było ich 526 z tego 293 pod wezwaniem NMP z Góry Karmel. Papieże Sykstus IV oraz Juliusz II obdarzyli kościoły zawierzone Matce Bożej odpustami. Zwiastowanie, Oczyszczenie, Narodzenie NMP i Wniebowzięcie to uroczystości maryjne obchodzone od XIII wieku w zakonie. W XIV wieku zaczęto obchodzić jeszcze święto Matki Bożej z Góry Karmel, miała to być pamiątka i wotum wdzięczności za liczne i wielkie dobrodziejstwa, którymi Maryja obdarzyła zakon. Początkowo wprowadzone zostało w Anglii, a następnie obowiązywało od roku 1609 w całym zakonie. Nosiło nazwę: święto Matki Bożej Szkaplerznej. W Kościele Katolickim zostało wprowadzone 24 września 1726r. przez papieża Benedykta XIV. Kapituła Generalna w 1564 roku wprowadziła kalendarz liturgiczny, gdzie dodano święto Ofiarowania i Matki Bożej Śnieżnej oraz Nawiedzenie NMP. Oktawa uroczystości ku czci Matki Bożej Szkaplerznej została wyjednana przez zakon w 1628 roku u Stolicy Apostolskiej. Poszczególne prowincje wprowadzały jeszcze święta lokalne (np. MB Miłosierdzia, MB Częstochowskiej)”. W każdą sobotę natomiast odprawiano Mszę świętą z oficjum o Matce Bożej. Konstytucje z 1593 roku nakazywały sprawowanie nabożeństw z procesjami i kazaniami w drugą niedzielę miesiąca. Zakonnice wchodzące do celi pozdrawiały drugą osobę Ave Maria.
Jeśli chodzi o tereny dzisiejszej diecezji elbląskiej to bractwo szkaplerzne dotarło do Prus na początku XVIII wieku. Pierwsze bractwo zostało zorganizowane w 1719 roku w Lubieszewie. Był to teren Oficjalatu Pomezańskiego. Bractwo to było ściśle związane z krakowskim zakonem karmelitów. Na terenie diecezji pomezańskiej było wiele bractw zwłaszcza maryjnych m.in. Bractwo różańcowe, Bractwo Niepokalanego Serca Maryi i wspomniane już wcześniej Bractwo Szkaplerzne.
Przywileje szkaplerza karmelitańskiego:
1. Kto umrze odziany szkaplerzem świętym, nie zostanie potępiony;
2. Noszący szkaplerz jako czciciel Matki Bożej zapewnia sobie Jej opiekę, co do duszy i ciała w tym życiu i szczególną pomoc w godzinie śmierci;
3. Każdy, kto pobożnie nosi szkaplerz i zachowuje czystość według stanu, zostanie wybawiony z czyśćca w pierwszą sobotę po swojej śmierci;
4. Ci, którzy należą do Bractwa Szkaplerznego, są duchowo złączeni z Zakonem Karmelitańskim i mają udział w jego dobrach duchowych za życia ziemskiego i po śmierci, a więc we Mszach świętych, Komuniach św., umartwieniach, modlitwach, postach itp.
1
Obowiązki noszących szkaplerz:
1. Przyjąć szkaplerz karmelitański z rąk kapłana (w naszej diecezji taka możliwość istnieje każdego 16 dnia miesiąca w parafii pw. Św. Rafała Kalinowskiego w Elblągu);
2. Wpisać się do księgi Bractwa Szkaplerznego;
3. W dzień i w nocy nosić na sobie szkaplerz;
4. Odmawiać codziennie modlitwę nadaną w dniu przyjęcia do Bractwa (zazwyczaj jest to modlitwa: „Pod Twoją obronę…”);
5. Naśladować cnoty Matki Najświętszej i szerzyć Jej cześć;
=
Św. Jan Paweł II o szkaplerzu:
„Noście zawsze szkaplerz święty. Ja zawsze mam szkaplerz na sobie, i wiele z tego nabożeństwa doznałem pożytku”.
„Cieszę się, że mogę podzielić się z wami moim nabożeństwem do Matki Bożej Szkaplerznej. Szkaplerz, który przyjąłem z rąk o. Sylwestra noszę zawsze, a chociaż mieszkałem w cieniu kościoła parafialnego, wasz kościół na Górce był mi zawsze bardzo drogi. Wśród wielu nabożeństw, które urzekały mą dziecięcą duszę, najgorliwiej korzystałem z nowenny przed uroczystością Matki Bożej z Góry Karmel. Był to czas wakacji, miesiąc lipiec. Dawniej nie wyjeżdżało się na wczasy, jak obecnie. Wakacje spędzałem w Wadowicach, więc nigdy do czasu mojego wyjazdu z Wadowic nie opuszczałem popołudniowych nabożeństw w czasie nowenny. Czasem trudno się było oderwać od kolegów, wyjść z orzeźwiających fal kochanej Skawy, ale melodyjny głos karmelitańskich dzwonów był taki mocny, taki przenikający do głębi duszy, więc szedłem. Tak, tak, mieszkałem obok kościoła parafialnego, ale wzrastałem w kościele św. Józefa”.
„Szkaplerz jest przewodnikiem czułej i synowskiej pobożności maryjnej. Poprzez szkaplerz czciciele Maryi (…) wyrażają pragnienie kształtowania swojego życia w oparciu o Jej przykład jako Matki, Opiekunki, Siostry, Przeczystej Dziewicy, przyjmując z czystym sercem Słowo Boże i oddając się służbie barciom. Niech Wam zatem towarzyszy Matka Boża Szkaplerzna! Niech was Ona prowadzi jak gwiazda, która nigdy nie znika z horyzontu. I niech was Ona zawiedzie w końcu do Boga, ostatecznego Portu, ostatniej Przystani nas wszystkich”
Tekst: Al. Grzegorz Wala
w: Myślnik Klerycki nr 2 (52) 2013/2014, s. 34.